عیسی مسیح دوازده شاگرد را انتخاب نمود تا آنها را برای انجام کار بشارت تربیت کند. حالا می خواهیم بهتر بفهمیم کاری که او می خواست آنها انجام دهند چه بوده است. وقتی مسیح راجع به آن کار مهم با آنها صحبت می کرد پنج اصطلاح بکار برد : (۱) بشارت دادن، (۲) شهادت دادن، (۳) صید کردن مردم، (۴) شاگرد ساختن، (۵) میوه آوردن. وقتی راجع به این اصطلاحات با دقت مطالعه می کنیم، بهتر می فهمیم که کار بشارت که همه ما باید در آن شرکت جوئیم چیست.
بشارت دادن = در انجیل مرقس (۱۵:۱۶) نوشته است که عیسی قبل از صعودش به آسمان به شاگردانش فرمود : « در تمام عالم بروید و جمیع خلایق را به انجیل موعظه کنید». معنی «انجیل» بشارت است، و میل مسیح این بود که مژده نجات او به هر فردی از اهل عالم داده شود. بشارت است، و میل مسیح این بوده که مژده نجات او به هر فردی از اهل عالم داده شود. بشارتی که شاگردان مسیح در همه جا باید بدهند چیست؟ این مطلب به طور مختصر در یوحنا ۱۶:۳ نوشته شده است؛ یعنی خدا گنهکاران را به قدری محبت کرد که پسر یگانه خود را داد تا در راه آنها بمیرد، تا هر کس به مسیح ایمان آورد به جای اینکه در گناه هلاک شود حیات جاودانی یابد. هر روز رادیوها و روزنامه های جهان به مردم اخباری می رسانند که بعضی از آنها زیان آور است، ولی ما مسیحیان خبر بسیار خوبی داریم که به مردم برسانیم، و چنانکه فرشته مژده تولد منجی را به چوپانان داد ( لوقا ۱۰:۲ و ۱۱)، ما نیز افتخار و وظیفه داریم که با خوشی و محبت بشارت نجات مسیح را به همه مردم برسانیم.
شهادت دادن = عیسی مسیح رسولان خود را انتخاب کرد تا همیشه با او بوده تمام تعالیم او را بشنوند و جمیع کارهای عظیم وی را ببینند، و قبل از صعودش به آسمان با آنها فرمود که شاهدان او خواهند بود. «شاهد» کسی است که از آنچه دیده است یا از آن اطلاع کاملی دارد خبر می دهد. پس مسیح به شاگردان خود امر کرد که از آنچه او گفته و کرده بود؛ خصوصاً از اینکه چگونه مرده و از مردگان برخاسته بود، در تمام عالم شهادت دهند (مرقس ۱۴:۳ ، لوقا ۴۸:۲۴، یوحنا ۲۷:۱۵، اعمال ۸:۱) . در روز پنطیکاست پطرس و رسولان دیگر شهادت دادند که عیسی خداوند از مردگان برخاسته است؛ و به وسیله شهادت آنها عده زیادی از مردم فهمیدند که عیسی مسیح است و به او ایمان آوردند. با وجود اینکه ما مسیح را به چشم خود ندیده ایم و نمی توانیم مثل پطرس بگوئیم که بعد از قیامش با او عذا خوردیم و صحبت کردیم، باز می توانیم خبر دهیم که چگونه عیسی مسیح ما را از گناه نجات داده و دلهای ما را از آرامش و شادی پرکرده است؛ و هرگاه به مردم خبر دهیم که مسیح برای ما چه کرده است، ما نیز شاهدان او می شویم.
صید کردن مردم = وقتی عیسی خداوند چهار نفر ماهی گیر را دعوت کرد تا شاگرد او شوند (مرقس ۱۶:۱ –۱۸)، فرمود که آنها را «صیاد مردم» خواهد کرد. معلوم است که اصطلاحی بکار برد که آنها کاملا با آن آشنا بودند تا به خوبی بفهمند که کار تازه ای که آنها قبلا دامهای خود را مکرر در دریاچه جلیل انداخته بودند و ماهیان را از آب در آورده، برای فروش در سبدها ریخته بودند، اکنون رسول مسیح شدند می بایست شب و روز زحمت بکشند که مردم را از دریای گناه و مرگ بیرون آورند و آنان را در عالم تازه حیات و قدوسیت داخل کنند. شمعون پطرس و رفقایش نمی دانستند مردم را چگونه صید کنند، ولی مایل بودند یاد بگیرند.پس دام های خود را ترک کرده، شاگرد آن استاد بزرگ عیسی مسیح شدند، و او این کار را با آنها یاد داد. سه سال بعد از آن در روز پنطیکاست دام انجیل را انداختندو در یک روز سه هزار نفر نجات یافتند. امروز نیز عیسی مسیح ما را می فرماید که با تمام قوه خود برای نجات کسانی که در دریای گناه غوطه ور اند بکوشیم.
شاگرد ساختن = مسیح قبل از صعودش امر کرد که پیروان او در تمام جهان بروند و همه امتها را شاگرد سازند (متی ۲۸: ۱۸-۲۰). البته مسیح بزرگترین معلمی است که در این دنیا زندگی کرده است، و از آسمان آمد تا مردم را تعلیم دهد که چگونه خدا را بشناسند و عبادت کنند؛ چطور دعا کنند، چطور یکدیگر را محبت کنند، چطور دشمنان خود را ببخشند؛ چطور با پاکی و شادمانی زندگی کنند، و چطور بمیرند و نزد خدا بروند. این معلم بزرگ مردم را دعوت کرد که در مدرسه او اسم نویسی کرده شاگرد او شوند، و زمانی که او بر روی زمین بود صدها نفر دعوت او را قبول کرده، از او تعلیم یافتند. ولی مسیح آرزو دارد که شاگردان زیادی داشته باشد، لذا به همه کسانی که به او ایمان دارند امر می کند که دیگران را نیز به پیروی او تشویق کنند. کافی نیست که ما فقط دوستان و همسایگان خود را نزد مسیح بیاوریم، زیرا فرمان او این است که جمیع امتها را شاگرد او سازیم، و مایل است که تمام اهل عالم در همه جا تعلیم آسمانی او قبول کنند.
میوه آوردن = شب پیش از مصلوب شدنش خداوند ما به وسیله مثل تاک و شاخه های آن برای شاگردان خود بیان فرمود که کار آنها چیست و اگر آن را انجام ندهند چگونه تنبیه خواهند شد (یوحنا باب ۱۵). همان مسیح به آنها فرمود که او تاک حقیقی است و آنها شاخه های آن می باشند و او آنها را برگزیده است تا میوه آورند. میوه ای که آنها یابد بیاورند چیست ؟ همان است که خود مسیح برای آوردن آن به این دنیا آمد، یعنی نجات مردم. چنانکه عیسی خداوند در دنیا زندگی کرد و جان خود را داد تا مردم را از گناه نجات دهد، همینطور شاگردان او باید برای همین مقصود زیست کنند و زحمت بکشند. و همانگونه شاخه ای که ثمر نمی آورد بریده و در آتش انداخته می شود، یکنفر مسیحی که هیچ وقت سعی نمی کند دیگران را به نجات برساند به وسیله خدا تنبیه خواهد شد و اگر ما حس کنیم که ضعیفیم و لیاقت نداریم که وسیله نجات دیگران گردیم، به خاطر بیاوریم که کوچکترین و ضعیف ترین شاخه ها می تواند خوشه بزرگ انگور بار آورد، به شرطی که متصل به درخت مو باشد، زیرا حیات و قوت تاک داخل شاخه ها می شود و به انها استعداد می دهد که میوه فراوان آورند. همینطور به شخص مسیحی که در مسیح می ماند قوت روح القدوس داده خواهد شد، و با اینکه ممکن است او جوان یا ضعیف را که باشد، باز می تواند میوه فراوان بیاورد، یعنی می تواند آن حیات تازه ای را که از مسیح (تاک حقیقی) رسیده است به عده زیادی از مردم برساند.
پایان
از این پنج اصطلاح به خوبی فهمیدیم که کار بشارت چیست. این کار عبارت است از دادن مژده محبت خدا در مسیح، شهادت دادن با آنچه مسیح برای ما و دیگران کرده است، دراز کردن دست های خود به سوی کسانی که در دریای گناه غرق می شوند و داخل کردن آنان به کشتی نجات مسیح، تشویق کردن جمیع مردم در هر جا که مسیح را استاد خود بدانند و تعالیم و احکام او را اطاعت کنند، و دادن به دیگران آن حیات نوینی را که مسیح به ما داده است. این همان کاری است که مسیح ما را برای آن انتخاب کرده و به خود پیوند زده است. این همان اقدام مهمی است که هر مسیحی باید در آن شریک باشد.
شهادت دادن = عیسی مسیح رسولان خود را انتخاب کرد تا همیشه با او بوده تمام تعالیم او را بشنوند و جمیع کارهای عظیم وی را ببینند، و قبل از صعودش به آسمان با آنها فرمود که شاهدان او خواهند بود. «شاهد» کسی است که از آنچه دیده است یا از آن اطلاع کاملی دارد خبر می دهد. پس مسیح به شاگردان خود امر کرد که از آنچه او گفته و کرده بود؛ خصوصاً از اینکه چگونه مرده و از مردگان برخاسته بود، در تمام عالم شهادت دهند (مرقس ۱۴:۳ ، لوقا ۴۸:۲۴، یوحنا ۲۷:۱۵، اعمال ۸:۱) . در روز پنطیکاست پطرس و رسولان دیگر شهادت دادند که عیسی خداوند از مردگان برخاسته است؛ و به وسیله شهادت آنها عده زیادی از مردم فهمیدند که عیسی مسیح است و به او ایمان آوردند. با وجود اینکه ما مسیح را به چشم خود ندیده ایم و نمی توانیم مثل پطرس بگوئیم که بعد از قیامش با او عذا خوردیم و صحبت کردیم، باز می توانیم خبر دهیم که چگونه عیسی مسیح ما را از گناه نجات داده و دلهای ما را از آرامش و شادی پرکرده است؛ و هرگاه به مردم خبر دهیم که مسیح برای ما چه کرده است، ما نیز شاهدان او می شویم.
صید کردن مردم = وقتی عیسی خداوند چهار نفر ماهی گیر را دعوت کرد تا شاگرد او شوند (مرقس ۱۶:۱ –۱۸)، فرمود که آنها را «صیاد مردم» خواهد کرد. معلوم است که اصطلاحی بکار برد که آنها کاملا با آن آشنا بودند تا به خوبی بفهمند که کار تازه ای که آنها قبلا دامهای خود را مکرر در دریاچه جلیل انداخته بودند و ماهیان را از آب در آورده، برای فروش در سبدها ریخته بودند، اکنون رسول مسیح شدند می بایست شب و روز زحمت بکشند که مردم را از دریای گناه و مرگ بیرون آورند و آنان را در عالم تازه حیات و قدوسیت داخل کنند. شمعون پطرس و رفقایش نمی دانستند مردم را چگونه صید کنند، ولی مایل بودند یاد بگیرند.پس دام های خود را ترک کرده، شاگرد آن استاد بزرگ عیسی مسیح شدند، و او این کار را با آنها یاد داد. سه سال بعد از آن در روز پنطیکاست دام انجیل را انداختندو در یک روز سه هزار نفر نجات یافتند. امروز نیز عیسی مسیح ما را می فرماید که با تمام قوه خود برای نجات کسانی که در دریای گناه غوطه ور اند بکوشیم.
شاگرد ساختن = مسیح قبل از صعودش امر کرد که پیروان او در تمام جهان بروند و همه امتها را شاگرد سازند (متی ۲۸: ۱۸-۲۰). البته مسیح بزرگترین معلمی است که در این دنیا زندگی کرده است، و از آسمان آمد تا مردم را تعلیم دهد که چگونه خدا را بشناسند و عبادت کنند؛ چطور دعا کنند، چطور یکدیگر را محبت کنند، چطور دشمنان خود را ببخشند؛ چطور با پاکی و شادمانی زندگی کنند، و چطور بمیرند و نزد خدا بروند. این معلم بزرگ مردم را دعوت کرد که در مدرسه او اسم نویسی کرده شاگرد او شوند، و زمانی که او بر روی زمین بود صدها نفر دعوت او را قبول کرده، از او تعلیم یافتند. ولی مسیح آرزو دارد که شاگردان زیادی داشته باشد، لذا به همه کسانی که به او ایمان دارند امر می کند که دیگران را نیز به پیروی او تشویق کنند. کافی نیست که ما فقط دوستان و همسایگان خود را نزد مسیح بیاوریم، زیرا فرمان او این است که جمیع امتها را شاگرد او سازیم، و مایل است که تمام اهل عالم در همه جا تعلیم آسمانی او قبول کنند.
میوه آوردن = شب پیش از مصلوب شدنش خداوند ما به وسیله مثل تاک و شاخه های آن برای شاگردان خود بیان فرمود که کار آنها چیست و اگر آن را انجام ندهند چگونه تنبیه خواهند شد (یوحنا باب ۱۵). همان مسیح به آنها فرمود که او تاک حقیقی است و آنها شاخه های آن می باشند و او آنها را برگزیده است تا میوه آورند. میوه ای که آنها یابد بیاورند چیست ؟ همان است که خود مسیح برای آوردن آن به این دنیا آمد، یعنی نجات مردم. چنانکه عیسی خداوند در دنیا زندگی کرد و جان خود را داد تا مردم را از گناه نجات دهد، همینطور شاگردان او باید برای همین مقصود زیست کنند و زحمت بکشند. و همانگونه شاخه ای که ثمر نمی آورد بریده و در آتش انداخته می شود، یکنفر مسیحی که هیچ وقت سعی نمی کند دیگران را به نجات برساند به وسیله خدا تنبیه خواهد شد و اگر ما حس کنیم که ضعیفیم و لیاقت نداریم که وسیله نجات دیگران گردیم، به خاطر بیاوریم که کوچکترین و ضعیف ترین شاخه ها می تواند خوشه بزرگ انگور بار آورد، به شرطی که متصل به درخت مو باشد، زیرا حیات و قوت تاک داخل شاخه ها می شود و به انها استعداد می دهد که میوه فراوان آورند. همینطور به شخص مسیحی که در مسیح می ماند قوت روح القدوس داده خواهد شد، و با اینکه ممکن است او جوان یا ضعیف را که باشد، باز می تواند میوه فراوان بیاورد، یعنی می تواند آن حیات تازه ای را که از مسیح (تاک حقیقی) رسیده است به عده زیادی از مردم برساند.
پایان
از این پنج اصطلاح به خوبی فهمیدیم که کار بشارت چیست. این کار عبارت است از دادن مژده محبت خدا در مسیح، شهادت دادن با آنچه مسیح برای ما و دیگران کرده است، دراز کردن دست های خود به سوی کسانی که در دریای گناه غرق می شوند و داخل کردن آنان به کشتی نجات مسیح، تشویق کردن جمیع مردم در هر جا که مسیح را استاد خود بدانند و تعالیم و احکام او را اطاعت کنند، و دادن به دیگران آن حیات نوینی را که مسیح به ما داده است. این همان کاری است که مسیح ما را برای آن انتخاب کرده و به خود پیوند زده است. این همان اقدام مهمی است که هر مسیحی باید در آن شریک باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر